การเกิดพายุก่อความเสียหายมากหรือไม่?

การเกิดพายุก่อความเสียหายมากหรือไม่?  พายุ คือ สภาพบรรยากาศที่ถูกรบกวนแบบใด ๆ ก็ตาม โดยเฉพาะที่มีผลกระทบต่อพื้นผิวโลก และบ่งบอกถึงสภาพอากาศที่รุนแรง เวลากล่าวถึงความรุนแรงของพายุ จะมีเนื้อหาสำคัญอยู่บางประการคือ ความเร็วที่ศูนย์กลาง ซึ่งอาจสูงถึง 400 กม./ชม. ความเร็วของการเคลื่อนตัว ทิศทางการเคลื่อนตัวของพายุ และขนาดความกว้างหรือเส้นผ่าศูนย์กลางของตัวพายุ ซึ่งบอกถึงอาณาบริเวณที่จะได้รับความเสียหายว่าครอบคลุมเท่าใด ความรุนแรงของพายุจะมีหน่วยวัดความรุนแรงคล้ายหน่วยริกเตอร์ของการวัดความรุนแรงแผ่นดินไหว มักจะมีความเร็วเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ เหตุการณ์เล่านี้จึงเป็นเรื่องที่ผู้เขียนสนใจที่จะศึกษาถึง “การเกิดพายุก่อความเสียหายมากหรือไม่?” เพื่อเป็นแนวทางการป้องกัน และ ลดการเกิด ภัยพิบัติดังกล่าวไม่ให้ เกิดขึ้นกับประเทศ การเกิดพายุหมุน พายุ (Storms) เกิดขึ้นเมื่อเกิดศูนย์กลางของแรงดันในอากาศต่ำลงมากกว่าในบริเวณรอบๆ พื้นที่หนึ่ง พร้อมกับมีแรงดันอากาศสูงเกิดขึ้นรอบ ๆ พื้นที่นั้น การรวมของแรงปะทะต่าง ๆ ก่อให้เกิดลม อันส่งผลให้เกิด การเคลื่อนตัวเปลี่ยนรูปของพายุเมฆ เช่น สภาพที่เรียกว่า cumulonimbus ซึ่งเป็นในรูปแบบก้อนเมฆดำทะมึนหนาทึบอันเต็มไปด้วยประจุไฟฟ้าที่ก่อให้เกิดฝนฟ้าคะนอง ซึ่งแรงดันอากาศต่ำอาจเกิดจากจุดเล็ก ๆ ที่พื้นที่ใด ๆ อันเกิดจากอากาศร้อนลอยล่องขึ้นจากพื้นดิน ส่งผลให้เกิดการปั่นป่วนน้อย ๆ เช่น การเกิดพายุฝุ่น (dust devils) หรือลมหมุน (whirlwinds) พายุหมุนเกิดจากศูนย์กลางความกดอากาศต่ำ ทำให้บริเวณโดยรอบศูนย์กลางความกดอากาศต่ำ ซึ่งก็คือ ความกดอากาศสูงโดยรอบจะพัดเข้าหาศูนย์กลางความกดอากาศต่ำ ขณะเดียวกันศูนย์กลางความกดอากาศต่ำจะลอยตัวสูงขึ้น และเย็นลงด้วยอัตราอะเดียเบติก (อุณหภูมิลดลงเมื่อความสูงเพิ่มขึ้น) ทำให้เกิดเมฆและหยาดน้ำฟ้า พายุหมุนจะมีความรุนแรงหรือไม่ขึ้นอยู่กับอัตราการลดลงของความกดอากาศ ถ้าอัตราการลดลงของความกดอากาศมีมากจะเกิดพายุรุนแรง เราสามารถแบ่งพายุหมุนออกเป็น 3 กลุ่ม ดังนี้

พายุหมุนนอกเขตร้อน ได้แก่ พายุหมุนที่เกิดขึ้นในเขตละติจูดกลางและเขตละติจูดสูง ซึ่งในเขตละติจูดดังกล่าวจะ มีแนวมวลอากาศเย็นจากขั้วโลกหรือมหาสมุทรอาร์กติก เคลื่อนตัวมาพบกับมวลอากาศอุ่นจากเขตกึ่งโซนร้อน มวลอากาศดังกล่าวมีคุณสมบัติต่างกัน แนวอากาศจะเกิดการเปลี่ยนโดยเริ่มมีลักษณะโค้งเป็นรูปคลื่น อากาศอุ่นจะลอยตัวสูงขึ้นเหนืออากาศเย็น ซึ่งเช่นเดียวกับแนวอากาศเย็นซึ่งจะเคลื่อนที่เข้าแทนที่แนวอากาศอุ่น ทำให้มวลอากาศอุ่นลอยตัวสูงขึ้น และจากคุณสมบัติการเคลื่อนที่ของมวลอากาศเย็นที่เคลื่อนตัวได้เร็วกว่า แนวอากาศ อย่างไรก็ตามเวลาที่เกิดพายุหมุนนั้นจะเกิดลักษณะของศูนย์กลางความกดอากาศขึ้น ซึ่งก็คือ ศูนย์กลางความกดอากาศต่ำ ลมจะพัดเข้าหาศูนย์กลาง (ความกดอากาศสูงเคลื่อนที่เข้าหาศูนย์กลางความกดอากาศต่ำ) ซึ่งลมพัดเข้าหาศูนย์กลางดังกล่าวในซีกโลกเหนือ มีทิศทางการพัดวนทวนเข็มนาฬิกา ส่วนในซีกโลกใต้มีทิศทางตามเข็มนาฬิกา ซึ่งเป็นผลมาจากการหมุนของโลกนั่นเอง       

 พายุทอร์นาโด (Tornado) เป็นพายุขนาดเล็กแต่มีความรุนแรงมากที่สุด มักเกิดในประเทศสหรัฐอเมริกา และนอกนั้นเกิดที่แถบประเทศออสเตรเลีย พายุดังกล่าวเกิดจากอากาศเคลื่อนที่เข้าหาศูน์กลางความกดอากาศต่ำอย่างรวดเร็ว ลักษณะพายุคล้ายปล่องไฟสีดำห้อยลงมาจากเมฆคิวมูโลนิมบัส (Cumulonimbus) ในมวลพายุมีไอน้ำและฝุ่นละออง ตลอดจนวัตถุต่าง ๆ ที่ถูกลมพัดลอยขึ้นไปด้วยความเร็วลมกว่า 400 กิโลเมตร / ชั่วโมง เมื่อพายุเคลื่อนที่ไปในทิศทางใดฐานของมันจะกวาดทุกอย่างบนพื้นดินขึ้นไปด้วย ก่อให้เกิดความเสียหายมาก พายุทอร์นาโดจะเกิดในช่วงฤดูใบไม้ผลิ และฤดูร้อน เนื่องจากมวลอากาศขั้วโลกภาคพื้นสมุทรมาเคลื่อนที่พบกับมวลอากาศเขตร้อนภาคพื้นสมุทร และถ้าเกิดขึ้นเหนือพื้นน้ำเราเรียกว่า "นาคเล่นน้ำ" (Waterspout)

พายุหมุนเขตร้อน เป็นพายุหมุนที่เกิดขึ้นในเขตร้อนบริเวณเส้นศูนย์สูตรระหว่าง 8 - 12 องศา เหนือและใต้ โดยมากมักเกิดบริเวณพื้นทะเลและมหาสมุทรที่มีอุณหภูมิของน้ำสูงกว่า 27 องศาเซลเซียส พายุหมุนเขตร้อนเป็นลักษณะของบริเวณความกดอากาศต่ำ ศูนย์กลางพายุเป็นบริเวณที่มีความกดอากาศต่ำมากที่สุด เรียกว่า "ตาพายุ" (Eye of Storm) มีลักษณะกลม และกลมรี มีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางตั้งแต่ 50 - 200 กิโลเมตร บริเวณตาพายุจะเงียบสงบ ไม่มีลม ท้องฟ้าโปร่ง ไม่มีฝนตก ส่วนรอบๆ ตาพายุจะเป็นบริเวณที่มีลมพัดแรงจัด มีเมฆครึ้ม มีฝนตกพายุรุนแรง พายุหมุนเขตร้อนจัดเป็นพายุที่มีความรุนแรงมาก เกิดจากศูนย์กลางความกดอากาศต่ำ ที่มีลมพัดเข้าหาศูนย์กลาง ในซีกโลกเหนือทิศทางการหมุนของลมมีทิศทางทวนเข็มนาฬิกา ส่วนซีกโลกใต้มีทิศทางตามเข็มนาฬิกา ความเร็วลมเข้าสู่ศูนย์กลางอยู่ระหว่าง 120 - 200 กิโลเมตร/ชั่วโมง พายุในเขตนี้จะมีฝนตกหนัก องค์การอุตุนิยมวิทยาโลกแบ่งประเภทพายุหมุนตามความเร็วใกล้ศูนย์กลางพายุ โดยแบ่งตามระดับความรุนแรง       ได้ดังนี้ 

พายุดีเปรสชั่น (Depression) ความเร็วลมน้อยกว่า 63 กิโลเมตร / ชั่วโมง เป็นพายุอ่อนๆมี ฝนตกบาง     ถึงหนัก
        พายุโซนร้อน (Tropical Storm) ความเร็วลม 64 - 115 กิโลเมตร / ชั่วโมง มีกำลังปานกลาง                    มีฝนตกหนัก
        พายุหมุนเขตร้อน หรือพายุไซโคลนเขตร้อน (Tropical Cyclone) ความเร็วลม  มากกว่า 115 กิโลเมตร / ชั่วโมง เป็นพายุที่มีกำลังแรงสูงสุดมีฝนตกหนักมาก บางครั้งจะมีพายุฝนฟ้าคะนองด้วย

  พายุหมุนเขตร้อนมีชื่อเรียกต่าง ๆ กันตามแหล่งกำเนิด ดังนี้

 ถ้าเกิดในมหาสมุทรแปซิฟิก และทะเลจีนใต้ เรียกว่า ใต้ฝุ่น (Typhoon)

 ๐     ถ้าเกิดในอ่าวเบงกอล และทะเลอาหรับ เรียกว่า พายุไซโคลน (Cyclone)
 ๐    ถ้าเกิดในแอตแลนติก และทะเลแคริบเบียน เรียกว่า พายุเฮอร์ริเคน (Hurricane)        

 ๐    ถ้าเกิดในทะเลประเทศฟิลิปปินส์ เรียกว่า พายุบาเกียว(Baguio)
 ๐    ถ้าเกิดที่ทะเลออสเตรเลีย เรียกว่า พายุวิลลี วิลลี่ (Willi-Willi)

รายชื่อพายุหมุนเขตร้อนบริเวณมหาสมุทรแปซิฟิกเหนือ (ด้านตะวันตก) และทะเลจีนใต้[1]
ประเทศที่ส่งชื่อ	ชุดที่ 1	ชุดที่ 2	ชุดที่ 3	ชุดที่ 4	ชุดที่ 5
กัมพูชา	ด็อมเร็ย	กองเร็ย	นากรี	กรอวาญ (กระวาน)	ซาเระกา (สาลิกา)
จีน	ไห่ขุย[# 1]	ยวี่ถู่	เฟิงเฉิน	ตู้เจวียน	ไหหม่า
เกาหลีเหนือ	คีโรกี	โทราจี	คัลแมกี	มูจีแก[# 2]	เมอารี
ฮ่องกง (จีน)	ไคตั๊ก	หม่านหยี่	ฟงวอง	ฉอยหวั่น	หมาอ๊อน
ญี่ปุ่น	เท็มบิง	อูซางิ	คัมมูริ	คปปุ	โทกาเงะ
ลาว	บอละเวน	ปาบึก (ปลาบึก)	ฟานทอง	จำปี[# 3]	นกเต็น (นกกระเต็น)
มาเก๊า (จีน)	ซันปา[# 4]	หวู่ติบ	หว่องฟ้ง	ยีนฟ้า[# 5]	หมุ่ยฟ้า
มาเลเซีย	เจอลาวัต	เซอปัต	นูรี[# 6]	เมอโลร์	เมอร์บก
ไมโครนีเซีย	เอวิเนียร์	มุน[# 7]	ซินลากู	เนพาร์ตัก	นันมาดอล
ฟิลิปปินส์	มาลิกซี[# 8]	ดานัส	ฮากูปิต	ลูปิต	ตาลัส
เกาหลีใต้	แคมี	นารี	ชังมี	มีรีแน[# 9]	โนรู
ไทย	พระพิรุณ	วิภา	เมขลา	นิดา	กุหลาบ
สหรัฐอเมริกา	มาเรีย	ฟรานซิสโก	ฮีโกส	โอไมส์	โรคี
เวียดนาม	เซินติญ[# 10]	เลกีมา	บาหวี่	โกนเซิน	เซินกา
กัมพูชา	อ็อมปึล (อำปึล)[# 11]	กรอซา	ไมสัก	จันทู	เนสาท
จีน	อู๋คง	ไป๋ลู่[# 12]	ไห่เฉิน	เตี้ยนหมู่	ไห่ถาง
เกาหลีเหนือ	ชงดารี[# 13]	โพดุล	โนอึล[# 14]	มินดุลเล	นัลแก
ฮ่องกง (จีน)	ชานชาน	เหล่งเหลง	ดอลฟิน[# 15]	ไลออนร็อก[# 16]	บันยัน
ญี่ปุ่น	ยางิ	คาจิกิ	คูจิระ	คมปาซุ	ฮาโตะ[# 17]
ลาว	หลี่ผี[# 18]	ฟ้าใส	จันหอม (จันทน์หอม)	น้ำเทิน	ปาข่า (ปลาข่า)[# 19]
มาเก๊า (จีน)	เบบินคา	เผ่ย์ผ่า[# 20]	หลิ่นฟ้า	หมาเหล่า	ซ้านหวู่
มาเลเซีย	รุมเบีย	ตาปะฮ์	นังกา	เมอรันตี	มาวาร์
ไมโครนีเซีย	ซูลิก	มิแทก	เซาเดโลร์	ราอี[# 21]	กูโชล
ฟิลิปปินส์	ซีมารอน	ฮากีบิส	โมลาเบ[# 22]	มาลากัส	ตาลิม
เกาหลีใต้	เชบี	นอกูรี	โคนี	เมกี	ทกซูรี[# 23]
ไทย	มังคุด[# 24]	[# 25]	อัสนี[# 26]	ชบา	ขนุน
สหรัฐอเมริกา	บารีจัต[# 27]	แมตโม[# 28]	เอตาว	แอรี[# 29]	ลัง[# 30]
เวียดนาม	จ่ามี	หะลอง	หว่ามก๋อ	ซงด่า	เซาลา

ชื่อพายุตั้งใหม่ เริ่มใช้ตั้งแต่ 1 กุมภาพันธ์ 2556
  (ชื่อภาษาไทยปรับปรุงใหม่)

ตามหนังสือราชบัณฑิตยสถานที่ รถ 0002/129

ลงวันที่ 20 มกราคม 2557
การตั้งชื่อใช้หมุนเวียนกันไปตามลาดับตัวอักษรและลาดับ Column เมื่อถึงชื่อสุดท้าย คือ SAOLA

จะเริ่มต้นที่ Column 1 ใหม่คือ DAMREY

ตารางนี้แสดงรายการพายุทั้งหมดที่เกิดขึ้นทางตะวันตก

ชื่อพายุ	ช่วงวันที่	ระดับความรุนแรง	ลมเร็วสูงสุด	ความกดอากาศ	พื้นที่ผลกระทบ	ความเสียหาย	ผู้เสียชีวิต
ดีเปรสชันเขตร้อน	2 – 4 มกราคม	ดีเปรสชันเขตร้อน	ไม่ได้ระบุ	1006 hPa (29.71 นิ้วปรอท)	มาเลเซีย  บรูไน	ไม่มี	ไม่มี
เมขลา (อามัง)	13 – 21 มกราคม	พายุไต้ฝุ่น	130 km/h (80 ไมล์/ชม.)	965 hPa (28.50 นิ้วปรอท)	หมู่เกาะคาโรไลน์  ฟิลิปปินส์	684 พันดอลลาร์สหรัฐ	2

อากาศเมื่อได้รับความร้อนจะขยายตัว และหากบริเวณนั้นมีความกดอากาศต่ำอากาศจะลอยตัวสูงขึ้น บริเวณที่อากาศเย็นกว่ามีความกดอากาศสูงกว่าจะเคลื่อนเข้ามาแทนที่อากาศร้อน ทำให้เกิด ลม ถ้าบริเวณทั้งสองแห่งมีความกดอากาศต่างกันมาก ลมจะพัดแรงจนบางครั้งเรียกว่า พายุ ซึ่งทำให้เกิดความเสียหายแก่สิ่งต่างๆ ในบริเวณที่พายุพัดผ่าน

พายุหมุนเขตร้อน เกิดเหนือมหาสมุทรในเขตร้อนที่มีอุณหภูมิของน้ำสูงกว่า 26.5 องศาเซลล์เซียส ความกดอากาศโดยทั่วไปต่ำกว่า 1,000 มิลลิบาร์ เกิดพร้อมกับลมที่พัดรุนแรงมาก โดยพัดเวียนเป็นวงทวนเข็มนาฬิกาในซีกโลกเหนือ ส่วนทางซีกโลกใต้พัดเวียนเป็นวงตามเข็มนาฬิกาเข้าสู่ศูนย์กลางพายุ ตามข้อตกลงระหว่างประเทศได้กำหนดการเรียกชื่อพายุหมุนตามความรุนแรงดังนี้

พายุดีเปรสชัน   ไม่เกิน 63 km/hr

คือพายุหมุนเขตร้อนประเภทหนึ่งที่มีความเร็วที่จุดศูนย์กลางไม่สูงมากนัก ความเร็วลมไม่เกิน 61 กิโลเมตรต่อชั่วโมง มีอำนาจการทำลายล้างไม่สูงมากนัก โดยมีความเร็วน้อยกว่าพายุโซนร้อน ซึ่งมีความเร็วลมตั้งแต่ 62 กิโลเมตรต่อชั่วโมง แต่ไม่เกิน 117 กิโลเมตรต่อชั่วโมงและพายุไต้ฝุ่นที่มีความเร็วตั้งแต่ 

118 กิโลเมตรต่อชั่วโมงขึ้นไปพายุดีเปรสชันนั้นเป็นพายุหรือพายุฝนที่มีโอกาสเกิดขึ้นมากที่สุด เป็นพายุที่มีกำลังอ่อนที่สุดในบรรดาพายุที่มีชื่อเรียกทั้งหลาย ความเร็วของลมใกล้บริเวณศูนย์กลางของดีเปรสชันไม่เกิน 33 น็อต หรือ 61 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ไม่สร้างอันตรายรุนแรงมากนัก แต่สามารถทำให้ต้นไม้ใหญ่ล้ม เสาไฟฟ้าหักโค่นและบ้านเรือนที่อยู่อาศัยเสียหายได้ โดยทั่วไปจะทำให้มีฝนตกเป็นบริเวณกว้างและสามารถตกหนัก ลมกรรโชกแรงและทำให้เกิดน้ำท่วมฉับพลันได้                                                             โดยทั่วไปแล้วพายุดีเปรสชั่นสามารถทำให้เกิดฝนตกหนักในระดับ 100 มิลลิเมตร ภายใน 12 ชั่วโมง และสามารถตกติดต่อกันได้หลายวัน ดังนั้นเมื่อพายุพัดผ่านไปแล้วเรามักจะพบน้ำท่วม ดินถล่ม ดินภูเขาเกิดการสไลด์ตัว ถนนขาด เป็นต้น                                                                                                                          พายุดีเปรสชันนั้นถ้าเกิดขึ้นใกล้ชายฝั่ง เมื่อขึ้นฝั่งแล้วก็มักจะสลายตัวได้ภายใน 1 สัปดาห์ แต่ถ้าเกิดในทะเลลึกหรือห่างชายฝั่งมาก ผสมกับแรงกดอากาศที่แตกต่างกันหรือมีพายุขนาดเล็กอื่นๆอยู่ใกล้ จะสามารถก่อตัวให้ใหญ่ขึ้นและแรงขึ้นจนกลายเป็นพายุโซนร้อนและพายุไต้ฝุ่นซึ่งมีความเร็วสูงกว่าและอำนาจทำลายล้างสูงมากกว่าได้ในที่สุด

พายุโซน

เป็นพายุที่มีขนาดความแรงแงลมปานกลาง กล่าวคือมีความเร็วอยู่ระหว่าง 34-63 นอต หรือ 63-117 กิโลเมตร/ชั่วโมง พายุโซนร้อนเป็นพายุที่มีความแรงน้อยกว่าพายุไต้ฝุ่น (118 กิโลเมตร/ชั่วโมงขึ้นไป) แต่สูงกว่าพายุดีเปรสชัน (ต่ำกว่า 63 กิโลเมตร/ชั่วโมง) โดยที่พายุโซนร้อนไม่ถือว่าเป็นพายุหมุน

พายุโซนร้อนเป็นพายุที่เกิดขึ้นได้บ่อยและเกิดขึ้นได้ทั่วโลก โดยสามารถเกิดขึ้นจากการทวีความแรงขึ้นของพายุดีเปรสชันหรือการอ่อนตัวของพายุไต้ฝุ่น อย่างใดอย่างหนึ่ง โดยพายุประเภทนี้ถ้าเกิดขึ้นใกล้ชายฝั่งก็มักจะอ่อนกำลังลงเป็นพายุดีเปรสชันก่อนจะสลายตัวไปในที่สุด แต่ถ้าเกิดในทะเลลึกที่ห่างไกลชายฝั่งก็มักจะทวีความรุนแรงขึ้นเป็นพายุไต้ฝุ่นในที่สุด

พายุโซนร้อนสามารถทำให้เกิดฝนตกหนักและเกิดในวงกว้าง สามารถส่งผลให้เกิดน้ำท่วมอย่างรุนแรง ต้นไม้ใหญ่หักโค่น ถนนหนทางเสียหายและแผ่นดินสไลด์ตัวได้

หมายเหตุ เมื่อพายุโซนร้อนทวีความรุนแรงหรือความเร็วของลมที่ศูนย์กลางมากกว่า 117 กิโลเมตร/ชั่วโมง ก็จะกลายสภาพเป็นพายุหมุนที่มีความรุนแรงสูงสุดที่เรารู้จักกันในชื่อพายุไต้ฝุ่น พายุไซโคลน หรือพายุเฮอร์ริเคน แล้วแต่สถานที่เกิด กล่าวคือถ้าเกิดขึ้นในมหาสมุทรแปซิฟิคทางเหนือหรือในทะเลจีนไต้ จะเรียกว่าพายุไต้ฝุ่น ถ้าเกิดขึ้นในมหาสมุทรอินเดียจะเรียกว่าพายุไซโคลน และถ้าเกิดในอ่าวเม็กซิโกหรือแถบอเมริกาเหนือจะเรียกว่าพายุเฮอร์ริเคน

พายุไต้ฝุ่นมากกว่า 118  km/hr

เป็นพายุหมุนเขตร้อนความเร็วลมสูงสุด ซึ่งก่อตัวขึ้นทางตะวันตกเฉียงเหนือของมหาสมุทรแปซิฟิกระหว่าง 180° กับ 100° ตะวันออก ซึ่งภูมิภาคนี้ถูกตั้งชื่อว่า "แอ่งแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือ"^[1] สำหรับจุดประสงค์เกี่ยวกับองค์กร มหาสมุทรแปซฟิกตอนเหนือถูกแบ่งออกเป็นสามส่วน ได้แก่ ทางตะวันออก (ทวีปอเมริกาเหนือจนถึงลองติจูด 140° ตะวันตก) ตอนกลาง (140° ตะวันตกถึง 180°) และทางตะวันตก (180° ถึง 100° ตะวันออก) ปรากฏการณ์พายุแบบเดียวกันที่เกิดขึ้นในมหาสมุทรแปซิฟิกเหนือทางตะวันออกจะถูกเรียกว่า เฮอร์ริเคน และพายุหมุนเขตร้อนที่เคลื่อนที่ไปยังมหาสมุทรแปซิฟิกทางตะวันตกจะถูกเรียกว่า ไต้ฝุ่น ศูนย์กลางอุตุนิยมวิทยากำหนดขอบเขตส่วนภูมิภาค (RSMC) ซึ่งมีหน้าที่พยากรณ์การเกิดพายุหมุนเขตร้อนตั้งอยู่ในประเทศญี่ปุ่น และศูนย์เตือนภัยพายุหมุนเขตร้อนอื่น ๆ ทางตะวันตกเฉียงเหนือของมหาสมุทรแปซิฟิกตั้งอยู่ในโฮโนลูลู (ศูนย์ร่วมการเตือนภัยไต้ฝุ่น) ฟิลิปปินส์และฮ่องกง ขณะที่ RSMC ตั้งชื่อในแต่ละระบบ ตัวรายชื่อหลักนั้นเป็นความร่วมมือกันระหว่าง 18 ประเทศ รวมทั้งสหรัฐอเมริกา ซึ่งประเทศเหล่านี้ได้รับผลกระทบจากพายุไต้ฝุ่นทุกปี

พายุหมุนเขตร้อนมีชื่อเรียกต่างกันไปตามแหล่งกำเนิด เช่น 

พายุที่เกิดในอ่าวเบงกอลและมหาสมุทรอินเดียเรียกว่า “ไซโคลน (Cyclone)”

พายุที่เกิดในมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือ ทะเลแคริบเบียน อ่าวเม็กซิโก และทางด้านตะวันตกของเม็กซิโก เรียกว่า “เฮอร์ริเคน (Hurricane)”

พายุที่เกิดในมหาสมุทรแปซิฟิกเหนือด้านตะวันตก มหาสมุทรแปซิฟิกใต้ และทะเลจีนใต้เรียกว่า “ไต้ฝุ่น (Typhoon)”

พายุที่เกิดแถบทวีปออสเตรเลียเรียกว่า “วิลลี-วิลลี (Willy-Willy)”

พายุฟ้าคะนอง เป็นลมพายุที่พัดแรงฝนตกหนักและมีฟ้าแลบ ฟ้าร้อง ฟ้าผ่าเกิดขึ้นและบางครั้งอาจมีลูกเห็บเกิดขึ้นด้วย เราจะพบปรากฏการพายุฟ้าคะนองได้ทั่วไปในเขตภูมิอากาศร้อนชื้น

บทสรุปและข้อเสนอแนะ

                พายุหมุนเกิดจากศูนย์กลางความกดอากาศต่ำ ทำให้บริเวณโดยรอบศูนย์กลางความกดอากาศต่ำ ซึ่งก็คือ ความกดอากาศสูงโดยรอบจะพัดเข้าหาศูนย์กลางความกดอากาศต่ำ ขณะเดียวกันศูนย์กลางความกดอากาศต่ำจะลอยตัวสูงขึ้น และเย็นลงด้วยอัตราอะเดียเบติก (อุณหภูมิลดลงเมื่อความสูงเพิ่มขึ้น) ทำให้เกิดเมฆและหยาดน้ำฟ้า พายุหมุนจะมีความรุนแรงหรือไม่ขึ้นอยู่กับอัตราการลดลงของความกดอากาศ ถ้าอัตราการลดลงของความกดอากาศมีมากจะเกิดพายุรุนแรง พายุมีหลายรูปแบบ ดังนี้ 1.พายุหมุนนอกเขตร้อน 2.พายุทอร์นาโด  3.พายุหมุนเขตร้อน 4.พายุดีเปรสชั่น 5.  พายุโซนร้อน   6.พายุเขตร้อน 7.พายุหมุนเขตร้อน หรือพายุไซโคลนเขตร้อน  ซึ่งจากการค้นคว้า เราไม่สามารถหยุดมันได้ ก่อให้เกิดความเสียหายมากหรือน้อย ขึ้นอยู่กับขนาดของพายุนั้นๆ                     

บรรณานุกรม

การเกิดพายุ. (2543).”การศึกษาการเกิดพายุ”สืบค้นเมื่อ 2558.ธันวาคม15,เข้าถึงได้จาก:

www.th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%9E%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B8%B8

www.rmutphysics.com/charud/naturemystery/sci3/geology/3/index_ch_3-3.htm
http://storm5.weebly.com/3626363436483627360536403585363436193648358536363604361436343618362636343648362736053640358536343619.html

http://storm5.weebly.com/362636343648362736053640358536343619364835853636360436143634361836403613360936153657363435883632360936293591.html

http://www.tmd.go.th/info/info.php?FileID=74